Στην Παταγονία βρέθηκαν τα αρχαιότερα μυστηριώδη ζωγραφικά μοτίβα ηλικίας 8.200 ετών

Μοτίβα που μοιάζουν με χτένες αποτελούν ένα άλυτο μυστήριο για τη σημασία και το νόημά τους και αποτελούν τα παλαιότερα παραδείγματα βραχοτεχνίας.

Στην έρημο της Παταγονίας στην Αργεντινή, υπάρχει μια απομακρυσμένη σπηλιά διακοσμημένη με σχεδόν 900 πίνακες ανθρώπινων μορφών, ζώων και αφηρημένων σχεδίων. Μέχρι πρόσφατα, οι αρχαιολόγοι υπέθεταν ότι η βραχογραφία σε αυτήν την τοποθεσία, γνωστή ως Cueva Huenul 1, δημιουργήθηκε τις τελευταίες χιλιάδες χρόνια.

Αλλά σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Advances, οι αρχαιολόγοι λένε ότι ένα από τα πιο μυστηριώδη μοτίβα του σπηλαίου, ένα μοτίβο που μοιάζει με χτένισμα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν από περίπου 8.200 χρόνια, καθιστώντας το μακράν το αρχαιότερο γνωστό παράδειγμα βραχοτεχνίας σε ένα από τα τελευταία μέρη στη Γη που πρέπει να εγκαταστάθηκε το είδος μας. Οι καλλιτέχνες των σπηλαίων συνέχισαν να σχεδιάζουν το ίδιο σχέδιο χτενοειδές σχέδιο σε μαύρη χρωστική ουσία για χιλιάδες χρόνια, μια εποχή που άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες ουσιαστικά απουσίαζαν στο χώρο. Η τέχνη των σπηλαίων παρέχει μια σπάνια εικόνα μιας κουλτούρας που μπορεί να βασίστηκε σε αυτό το σχέδιο για να μεταδώσει πολύτιμες γνώσεις μεταξύ των γενεών κατά τη διάρκεια μιας περιόδου κλιμακωτικών μετατοπίσεων.

«Λάβαμε τα αποτελέσματα και ήμασταν έκπληκτοι», δήλωσε ο Guadalupe Romero Villanueva, συγγραφέας της μελέτης και αρχαιολόγος στην κυβερνητική υπηρεσία CONICET της Αργεντινής και στο Εθνικό Ινστιτούτο Ανθρωπολογίας και Λατινικής Αμερικής στο Μπουένος Άιρες. «Ήταν ένα σοκ και έπρεπε να ξανασκεφτούμε κάποια πράγματα».

Η Παταγονία, η οποία εκτείνεται στο νότιο άκρο της Νότιας Αμερικής, δεν ήταν προσβάσιμη από τον άνθρωπο πριν από περίπου 12.000 χρόνια. Αυτοί οι πρώτοι κάτοικοι έζησαν στο Cueva Huenul 1 για γενιές, αφήνοντας σημάδια κατοίκησης.

Στη συνέχεια, πριν από περίπου 10.000 χρόνια, η περιοχή έγινε πιο άνυδρη και εχθρική για το ανθρώπινο είδος ως αποτέλεσμα των κλιματικών αλλαγών. Το σπήλαιο στέγνωσε για τα επόμενα αρκετές χιλιάδες χρόνια, υποδηλώνοντας ότι ο χώρος εγκαταλείφθηκε σε μεγάλο βαθμό λόγω των περιβαλλοντικών πιέσεων.

Τα μοτίβα της χτένας συμπίπτουν με αυτή τη μακρά περίοδο κακουχιών, σύμφωνα με τη Δρ Romero Villanueva και τους συνεργάτες της, οι οποίοι ταύτισαν την ηλικία των πινάκων με χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα. Η ομάδα ανακάλυψε επίσης ότι η μαύρη μπογιά πιθανότατα έγινε με απανθρακωμένο ξύλο, ίσως από καμένους θάμνους ή κάκτους. Το ενδιαφέρον είναι ότι το ίδιο μοτίβο καλύπτει 3.000 χρόνια ζωγραφικής, μια απόδειξη  «για τη συνέχεια της μετάδοσης πληροφοριών σε αυτές τις πολύ μικρές και πολύ μετακινούμενες κοινωνίες».

Αν και το νόημα του μοτίβου της χτένας έχει χαθεί στο χρόνο, οι ερευνητές εικάζουν ότι θα μπορούσε να συνέβαλε στη διατήρηση των συλλογικών αναμνήσεων και των προφορικών παραδόσεων των λαών που άντεξαν αυτή την ασυνήθιστα ζεστή και ξηρή περίοδο. Οι σχέσεις μεταξύ ομάδων αρχαίων ανθρώπων που ανέπτυξαν και μοιράστηκαν τέτοια τη βραχοτεχνία μπορεί να έχουν ενισχύσει τις πιθανότητες επιβίωσης σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον. Ίσως να αποτελεί, σύμφωνα με άλλους ερευνητές, την πληροφορία για το πώς οι άνθρωποι αντιμετώπισαν την κλιματική αλλαγή στο παρελθόν.

Αν και ο σκοπός του μοτίβου της χτένας είναι πιθανό να παραμείνει μυστήριο, η επίμονη παρουσία του ίδιου μοτίβου στο σπήλαιο ανοίγει ένα νέο παράθυρο στους προϊστορικούς λαούς της Παταγονίας.