Oι εκδόσεις είναι διαθέσιμες στο φουαγέ της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.

Γιανούλης Χαλεπάς

Δούναι και Λαβείν

O «μεγάλος μοντέρνος» της νεοελληνικής γλυπτικής, Γιανούλης Χαλεπάς, μέσα από μια έκδοση με αφορμή την αναδρομική έκθεση για τη ζωή και το έργο του που συμπεριλαμβάνει 150 γλυπτά, σχέδια, εκμαγεία, καθώς και σπάνιο αρχειακό υλικό το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό. Από την Τήνο, το εργαστήριο μαρμαρογλυπτικής του πατέρα του, το Σχολείο των Τεχνών στην Αθήνα, την Ακαδημία του Μονάχου και την τεράστια φήμη της «Κοιμωμένης» μέχρι το Ψυχιατρείο της Κέρκυρας μετά τα βασανιστικά μοναχικά χρόνια στην Τήνο, την επάνοδο στη δημιουργία και την καθολική αναγνώριση και παραγωγή των τελευταίων χρόνων της ζωής του, ο Χαλεπάς αποτελεί διαχρονικά ένα σύμβολο ανόδου, πτώσης και αναγέννησης στον χώρο της δημιουργίας. Μέσα από τις σελίδες της έκδοσης ξεδιπλώνεται η μυθιστορηματική ζωή του και αναδεικνύεται ο τρόπος σκέψης και δημιουργίας του, πέρα και έξω από τον μύθο που έχει δημιουργήσει η τραγική μοίρα του.

Ο τίτλος Γιανούλης Χαλεπάς: Δούναι και Λαβείν –δάνειο όρων από τα εμπορικά κατάστιχα της πατρικής επιχείρησης– εκφράζει το αμφίδρομο «δίνω και παίρνω» της εικαστικής του πορείας, με αναφορές, δάνεια, επιδράσεις από την παράδοση, σύγχρονούς του καλλιτέχνες αλλά και από την αρχαιότητα, εμμονικές αναζητήσεις σε ζητήματα και αρχές γλυπτικής και νέες δημιουργίες. 

HackAthens 2019

the (un)common planner

Οι μεταβατικές περίοδοι γεννούν τους δικούς τους κόσμους και τις δικές τους λέξεις. Ο όρος «τα κοινά», τόσο παλιός όσο η αριστοτέλεια φιλοσοφία και το ρωμαϊκό δίκαιο, σήμερα αποκτά νέες διαστάσεις και σημασίες, όπως και συμβολικό περιεχόμενο. Το (Un)common Planner είναι μια υβριδική έκδοση για τα αθηναϊκά κοινά. Πώς φτάσαμε από τους «Αγανακτισμένους» στη φρενίτιδα του Airbnb; Τι σημαίνει να είσαι ιδιοκτήτης; Πού οδηγούνται οι δημόσιοι χώροι υπό το βάρος των συνεχών και ένθετων κρίσεων; Τι μορφή έχει ο χώρος του δημόσιου λόγου στον πραγματικό και στον ψηφιακό κόσμο; Σε ποιον ανήκει η Αθήνα;

Κάτι ανάμεσα σε βιβλίο κριτικής θεωρίας, τετράδιο και εργαλείο συμμετοχικού σχεδιασμού, η έκδοση προσπαθεί, από τη μια, να φωτίσει τους τρόπους με τους οποίους διαρκώς μετασχηματίζονται τα κοινά της πόλης, ενώ από την άλλη επιχειρεί να εμπλέξει τον αναγνώστη σε μια διαδραστική εμπειρία αναστοχασμού και μεταλλαγής της αστικής πραγματικότητας. Έχει τις ρίζες της στη σειρά διαδραστικών εργαστηρίων «HackAthens», όπου καλλιτέχνες και επαγγελματίες από διάφορους χώρους, χρησιμοποιώντας στοιχεία από hackathons, συμμετοχικό σχεδιασμό και θεατρικό παιχνίδι, προσπαθούν να χακάρουν το μέλλον της υβριδικής, πραγματικής και ψηφιακής Αθήνας. 
Αποτελεί τον πρώτο τόμο της σειράς των εκδόσεων του «HackAthens» και θέτει τις βάσεις για τις μελλοντικές μας αναζητήσεις.

Γιάννης Αγγελάκας

NEKYIA 

Όνειρο ζωής ήταν για τον κορυφαίο δημιουργό της ελληνικής ροκ σκηνής, Γιάννη Αγγελάκα, να καταπιαστεί με την Οδύσσεια του Ομήρου. Στις 21 Δεκεμβρίου του 2023, τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα. Σε παραγωγή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, η παράσταση Νέκυια, βασισμένη στη ραψωδία λ της Οδύσσειας του Ομήρου, σε μετάφραση του Γεωργίου Ψυχουντάκη, ελεύθερη διασκευή και πρωτότυπους στίχους του ίδιου του Γιάννη Αγγελάκα και της διακεκριμένης δραματουργού Θεοδώρας Καπράλου, και σε σκηνοθεσία του Χρήστου Παπαδόπουλου, θα κάνει πρεμιέρα στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης. «Κατέβα ουρανέ στη γη / τα σκοτεινά μας βάραθρα να φέξεις / να γίνει η αβάσταχτη σιωπή / κραυγή, λυγμός και λέξεις». Έτσι ξεκινά η κατανυκτική, υποβλητική αφήγηση από τον Γιάννη Αγγελάκα, για να καταλήξει στο παρηγορητικό: «Για να ’χουν φως οι νύχτες σας / αυτή ήταν η έννοια μου,/ τι άλλο να προσμένω;».
Το πρωτότυπο κείμενο της μυστικιστικής, ηχοτροπικής κατάβασης στον Άδη που θα γίνει υβριδική παράσταση θα εκδοθεί από τις ONASSIS PUBLICATIONS και θα διατίθεται σύντομα στο φυσικό κατάστημα της Στέγης και σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία.  

Δημήτρης Παπαϊωάννου

The Great Tamer

Μια έκδοση που αποτυπώνει το εικαστικό σύμπαν του Δημήτρη Παπαϊωάννου σε ένα πολυτελές φωτογραφικό λεύκωμα με τις εντυπωσιακές εικόνες της παράστασης The Great Tamer (Ο Μεγάλος Δαμαστής) και συμπληρώνεται από ένα ποίημα της Anne Carson, βραβευμένης ποιήτριας με τα T.S. Eliot Prize και PEN Award for Poetry in Translation, γραμμένο ειδικά για την περίσταση. Η παράσταση ήταν υποψήφια για Olivier Award, ενώ βρέθηκε και στη λίστα της «Guardian» με τις δέκα καλύτερες παραστάσεις χορού στην Αγγλία το 2018. Το έργο καταπιάνεται με το ερώτημα κατά πόσο η ανθρώπινη ζωή μπορεί να ιδωθεί ως ένα εξερευνητικό ταξίδι, ένα παράδοξο τσίρκο.

Στα τριάντα χρόνια της καριέρας του, ο ζωγράφος, ερμηνευτής, δημιουργός κόμικς, χορογράφος, σκηνοθέτης αλλά και επιμελητής εκθέσεων Δημήτρης Παπαϊωάννου βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά. Ίδρυσε και δημιούργησε τον μύθο της Ομάδας Εδάφους μαζί με την Αγγελική Στελλάτου, ταράζοντας τα νερά της σκηνής του χορού στην Ελλάδα τις δεκαετίες του ’80 και του ’90. Μετά τις τελετές έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 κέρδισε το στοίχημα της καλλιτεχνικής δημιουργίας με παραστάσεις που προσέλκυσαν ένα κοινό ευρύτερο από αυτό του χορού. Το άνοιγμα στις διεθνείς σκηνές ήρθε τη στιγμή της επιστροφής σε λιτά καλλιτεχνικά μέσα, με την Πρώτη Ύλη και το Still Life. Είναι ο πρώτος καλλιτέχνης διεθνώς που προσκλήθηκε να χορογραφήσει τη θρυλική ομάδα της Pina Bausch, δημιουργώντας το Since she. 

Λέξεις για τον καιρό

Ένα γλωσσάρι 

Ένα γλωσσάρι για τον καιρό, που χαρτογραφεί όρους για μια πολιτική οικολογία της εμπειρίας και συνοδεύει την έκθεση «Weather Engines» της Στέγης. Προσφέρει οικείους και απρόσμενους όρους τους οποίους πρότειναν και συνέγραψαν καλλιτέχνες, φιλόσοφοι, πανεπιστημιακοί και αρχιτέκτονες. Ο καιρός υπάρχει ως ατμόσφαιρα που μπορεί να μετρηθεί, ως περιβάλλον που μπορεί να κατοικηθεί και ως χρόνος στον οποίο βιώνουμε υγρασία, πίεση, θερμοκρασία και ορατότητα. Ποιοι θα ήταν οι κατάλληλοι όροι για τον καιρό που θα μπορούσαν να καλύψουν αυτή την τριάδα ζητημάτων, μέτρηση, εμπειρία και χρόνο;

Αυτό το γλωσσάρι για τον καιρό είναι ένα εγχειρίδιο πλοήγησης σήμερα στο έδαφος και στον αέρα, στα σώματα και στα περιβάλλοντά μας. Εξετάζει τη σημασία του καιρού ως πραγματικότητας που ορίζεται μέσα από επιστημονικά μοντέλα και τεχνικούς αισθητήρες, ενώ βιώνεται διαφορετικά και ακανόνιστα στα διάφορα μέρη του πλανήτη. Μελετά τον καιρό ως μια οικολογία που λαμβάνει υπόψη τις τεχνολογίες του και τις επιπτώσεις τους, την επιστημονική γλώσσα του και την ποιητική της, τα φαινόμενά του και τις ερμηνείες τους, μέσα από διάφορες προοπτικές, κουλτούρες και γεωγραφίες. Διατίθεται σε ελληνικά και αγγλικά.

Ιωάννα Θεοχαροπούλου

Χτίστες, νοικοκυρές και η οικοδόμηση της σύγχρονης Αθήνας

Μια μελέτη για την πολυκατοικία, τον πιο χαρακτηριστικό κτιριακό τύπο της Αθήνας, και τους τρόπους που αυτή έχει περιγραφεί μέσα στον χρόνο. Σε αντιδιαστολή με τον έντονο θαυμασμό που προκαλεί η Ακρόπολη, η σύγχρονη Αθήνα περιγράφεται συνήθως με αρνητικούς όρους – μια άσχημη πόλη, με αδιάφορα κτίρια και ασφυκτική ατμόσφαιρα.

Η παρούσα μελέτη θέτει αυτά τα στερεότυπα υπό αμφισβήτηση και αποτιμά εκ νέου την οικοδομική έκρηξη που καθόρισε τη μορφή της μεταπολεμικής πόλης, εστιάζοντας στον πιο χαρακτηριστικό κτιριακό τύπο της, την πολυκατοικία, και τονίζοντας τα καινοτόμα χαρακτηριστικά αυτού του κτιρίου –κατασκευαζόταν εύκολα και με στοιχειώδη τεχνικά μέσα–, το οποίο έδωσε ώθηση στην οικονομία της μεταπολεμικής πόλης και αποτέλεσε μοχλό για τον μετασχηματισμό της αθηναϊκής κοινωνίας στα μέσα του 20ού αιώνα. Ιδιαίτερα οι εσωτερικοί χώροι των διαμερισμάτων αντανακλούσαν την επιθυμία των νοικοκυρών να υιοθετήσουν τον μοντέρνο τρόπο ζωής που προβαλλόταν μέσα από τις ταινίες και τα περιοδικά της εποχής. Συγχρόνως, οι εργολάβοι και οι χτίστες συμμετείχαν ενεργά στον σχεδιασμό αυτών των εσωτερικών χώρων.

Σε αυτή την αναθεωρημένη έκδοση της πρωτότυπης έρευνάς της η συγγραφέας αντλεί στοιχεία από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, τη θεωρία του πολεοδομικού και χωροταξικού σχεδιασμού, τις πολιτισμικές σπουδές και την ανθρωπολογία. Το επικαιροποιημένο επίμετρο του βιβλίου διερευνά τον πιθανό ρόλο της πολυκατοικίας στην πόλη του μέλλοντος, μια πόλη που θα ανταποκρίνεται στα περιβαλλοντικά και κοινωνικά αιτήματα του 21ου αιώνα.