Η αναβίωση των παιδικών χρόνων των αδελφών Αντετοκούνμπο, στα ανοιχτά γηπεδάκια του Τρίτωνα στα Σεπόλια, θα μπορούσε να είναι μια έξυπνη κίνηση για την προώθηση του videogame “ΝΒΑ My Park”, αν δεν ήταν μια πηγαία απόδειξη του (προσαρμοσμένου) αμερικανικού ρητού: “Δεν μπορείς να βγάλεις το παιδί από τους Αντετοκούμπο”!

Ο ένας, ο Γιάννης, ήδη ένα ΝΒΑ sensation, o άλλος, ο Θανάσης, ένας ΝΒΑer εν αναμονή, αλλά το παιδί ακόμα ζει και βασιλεύει μέσα τους. Και καλά κάνει, φυσικά. Θα έρθει η ώρα και για τον πιο δομημένο ρόλο του θετικού προτύπου, το περιβόητο role model, το οποίο σχεδόν κάθε αθλητής άξιος λόγου στα επαγγελματικά σπορ των ΗΠΑ έχει την υποχρέωση να υπηρετήσει με συνέπεια.

Θα έρθει η ώρα των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων, έμπλεων με εξωαγωνιστικά commitments, φιλανθρωπίες, διαφημιστικά, δράσεις give back to the community (αν και το χθεσινό γεγονός ήταν, ακριβώς, μια αυθόρμητη τέτοια δράση!), οι στρατιές των PAs, των publicists κ.ο.κ.

Έως τότε, ο Γιάννης και ο αδελφός του θα μπορούν να καλούν τα καλοκαίρια τους στην Αθήνα, στην παλιά τους γειτονιά, τους φίλους τους για ένα “μονάκι”, με ανοιχτή πρόσκληση μέσω social media. Και, φυσικά, να περιμένουν ότι θα γίνει ο κακός χαμός. Κάμερες, κανάλια, φωτογράφοι, κοσμοπλημμύρα, πλήρης μεγαφωνική εγκατάσταση(!), μέχρι και διακριτική παρουσία ασφάλειας.

Αλλά τίποτε από αυτά δεν αφαιρεί κάτι από το πηγαίο της κίνησης. Ούτε και το ωφέλιμο. Όπως είχε πεί, άλλωστε, κάποτε ο σπουδαίος Robert Parish των Celtics της Βοστώνης: “Το κολέγιο σε κάνει αθλητή. Το ανοιχτό σε κάνει, όμως, άντρα”…