O εθνικός μας «ωχαδερφισμός» τώρα και σε διεθνή καριέρα.

Μας πήρανε χαμπάρι και στο εξωτερικό; Εμ, πώς να γίνει διαφορετικά. Για την Αθήνα μιλάμε, όχι για μια απομονωμένη κοινότητα Παλαιοχριστιανών που ζει σε λαγούμια. Έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο.

Μας πήρανε χαμπάρι και μας κράζουνε. Για ποιο λόγο (αυτή τη φορά); Για τα πεζοδρόμια μας. Ακριβώς επειδή δεν είναι… δρόμοι για πεζούς. Εμπόδια πετάγονται το ένα μετά το άλλο, σε μια σκληρή πίστα για λίγους.

Μας πήρανε χαμπάρι και στο εξωτερικό; Εμ, πώς να γίνει διαφορετικά. Για την Αθήνα μιλάμε, όχι για μια απομονωμένη κοινότητα Παλαιοχριστιανών που ζει σε λαγούμια. Έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς στον κόσμο.

Μας πήρανε χαμπάρι και μας κράζουνε. Για ποιο λόγο (αυτή τη φορά); Για τα πεζοδρόμια μας. Ακριβώς επειδή δεν είναι… δρόμοι για πεζούς. Εμπόδια πετάγονται το ένα μετά το άλλο, σε μια σκληρή πίστα για λίγους.

Εξάγουμε… πολιτισμό με τα πεζοδρόμια της Αθήνας

Δεν λέμε πως δεν υπάρχουν και καλά πεζοδρόμια στην πρωτεύουσα. Υπάρχουν, ανάλογα και με το δήμο κιόλας παίζουν χαοτικές διαφορές. Αλλά τι να το κάνεις όταν υπάρχουν τόσα πολλά ακατάλληλα και οι Αρχές δεν κάνουν τίποτα το ουσιαστικό για να φτιάξουν την κατάσταση είτε επειδή δεν μπορούν είτε επειδή δεν θέλουν.

Το παρακάτω βιντεάκι που ανέβασε στο Instragam η Ainsley Harris, και το οποίο αναπαρήγαγαν μάλιστα μεγάλοι δημοσιογραφικοί Οργανισμοί όπως η Deutsche Welle, δεν θα πρέπει να λογίζεται ως δυσφημιστικό για τη χώρα μας – αν μας ρωτάτε.

Πρώτα πρώτα, δεν λέει κάτι που δεν ισχύει. Και σε μια δεύτερη ανάγνωση, ίσως να μας κάνει και καλό. Γιατί μπορεί (αν)αρμόδιοι κάποιοι να ξυπνήσουν και κάτι, έστω μικρό, να αλλάξει κάπου. Αγάλι αγάλι και η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία.