Κατά την επιλογή της στέγης, λοιπόν, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ακόλουθες παράμετροι:

1. Το ύψος του ενοικίου είναι, για ευνόητους λόγους, η σημαντικότερη παράμετρος. Όμως η συζήτηση με τον ιδιοκτήτη δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στο μίσθωμα. Πώς θερμαίνεται και πώς ψύχεται η φοιτητική στέγη; Υπάρχει αυτόνομη ή κεντρική θέρμανση και πόσα είναι τα κοινόχρηστα; Ειδικά στις παλιές πολυκατοικίες, το κόστος των κοινοχρήστων μπορεί να προσαυξάνει το ενοίκιο ακόμα και κατά 20-30%.

2. Η παλαιότητα του ακινήτου προφανώς επηρεάζει και τον λογαριασμό του ρεύματος. Οι καταναλώσεις συνήθως δεν είναι μεγάλες σε μια φοιτητική στέγη, ενώ υπάρχουν και ειδικά τιμολόγια από τους παρόχους. Σε κάθε περίπτωση, όσο πιο παλιό το ακίνητο, τόσο πιο ενεργοβόρο, άρα τόσο μεγαλύτερος και ο μηνιαίος λογαριασμός του ρεύματος.

3. Επιπλωμένο ή όχι; Αν υπάρχει περιθώριο επιλογής, πρέπει να γίνουν οι σχετικοί υπολογισμοί: Ποια είναι η διαφορά στο ενοίκιο; Και, από την άλλη, ποιο είναι το κόστος επίπλωσης της φοιτητικής στέγης; Η οικογένεια θα λάβει υπόψη της ότι συνήθως η μίσθωση κρατάει τέσσερα με πέντε χρόνια και θα αποφασίσει αν αξίζει να «επενδύσει» σε έπιπλα και ηλεκτρικές συσκευές που φουσκώνουν το αρχικό κόστος κατά μερικές χιλιάδες ευρώ ή όχι.

4. Η απόσταση της στέγης από τη σχολή επηρεάζει σίγουρα το ύψος του ενοικίου (όσο πιο κοντά, τόσο πιο υψηλές οι απαιτήσεις των ιδιοκτητών), αλλά όχι απαραίτητα και το μεταφορικό κόστος, δεδομένου ότι συνήθως οι φοιτητές μετακινούνται με τα μέσα μεταφοράς. Πριν από την τελική επιλογή, όμως, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η πρόσβαση στα μέσα μεταφοράς, καθώς το κόστος μιας επιλογής όπως η κάλυψη της στεγαστικής ανάγκης του φοιτητή δεν μετριέται μόνο σε χρήμα, αλλά και σε χρόνο.

5. Το μπάτζετ συμπληρώνεται με το κόστος σίτισης, τις τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες και προφανώς τα έξοδα ένδυσης και ψυχαγωγίας. Αν προϋπολογιστούν σωστά, θα προκύψει ότι μπορεί να αντιστοιχούν ακόμα και σε πάνω από 30% του συνολικού κονδυλίου.