Όχι, όταν είσαι φοιτητής από την επαρχία δε σημαίνει απαραίτητα πως μιλάς με «λι» και «νι» και ναι, ξέρεις πως να περάσεις το δρόμο χωρίς βοήθεια! Ως φοιτήτρια που ζει μόνη της σε μία μεγάλη πόλη τα τελευταία δύο χρόνια έχω βιώσει αρκετά πράγματα που με οδηγούν να γράψω αυτό το άρθρο. Υπάρχουν στιγμές που νιώθεις τόσο καλά γιατί είσαι μόνος σου, είσαι ανεξάρτητος και δεν έχεις να δώσεις λογαριασμό σε κανένα, αλλά υπάρχουν και στιγμές κάπως δύσκολες. Δες εδώ τα θετικά και τα αρνητικά του να είσαι φοιτητής από επαρχία και μάθε πώς να τα χρησιμοποιείς πάντα υπέρ σου!

Θετικά στοιχεία

1. Επιτέλους μόνος!

Οκ, το πρώτο πράγμα pου όλοι σκέφτονται με το που βλέπουν ένα φοιτητή από επαρχία είναι το γεγονός ότι μένει μόνος του. Ναι, το να μένεις μόνος σου είναι απλά τέλειο! Έχεις το δικό σου πρόγραμμα χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και μπορείς άνετα να ξεπορτίζεις με κάθε ευκαιρία. Ας μην ξεχάσουμε και την ανεξαρτησία που νιώθεις όταν κάθε πρωί ( πρωί, καλά πρωί που λέει ο λόγος) ξυπνάς και δεν έχεις τη μαμά σου να σου γκρινιάξει για την ώρα.

2. Ήρθε η ώρα να ωριμάσεις!

Το να μένεις μόνος δεν ισοδυναμεί αποκλειστικά με το να είσαι μόνο party animal και τίποτα άλλο, αλλά σου δίνει και την ευκαιρία να ωριμάσεις και να δεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά. Πιο συγκεκριμένα, παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου! Έχεις ένα σταθερό μπάτζετ με το οποίο εσύ ο ίδιος κανονίζεις τι θα κάνεις και έχεις την απόλυτη ελευθερία στις επιλογές σου. Ειδικά για αυτούς που δουλεύουν και βγάζουν τα δικά τους χρήματα η λέξη ωριμότητα παίρνει άλλη διάσταση!!

3. Έχω φίλους αλλά είναι από το χωριό, δεν τους ξέρεις!

Η φιλία για ένα παιδί από επαρχία έχει άλλο νόημα. Όλοι έρχονται στην πόλη που πρόκειται να μείνουν για τα φοιτητικά τους χρόνια με την ιδέα ότι θα συναντήσουν άτομα που θα αποτελέσουν την καινούρια παρέα τους. Επιπλέον, είμαστε και εμείς οι τυχεροί που ακόμα και όταν η παρέα μας από το σχολείο διασπάται σε όλα τα σημεία του ορίζοντα η αγάπη του ενός για τον άλλο δυναμώνει και η φιλία αυτή αντί να διαλύεται γίνεται όλο και πιο δυνατή! Άλλωστε γι’ αυτό υπάρχει και το skype. Όσον αφορά τις φοιτητικές παρέες αυτές για ένα παιδί που ζει μόνο του είναι βεβαίως πιο δυνατές καθώς αναζητά άτομα που να τον στηρίζουν. Εξάλλου βρίσκεστε όλοι στην ίδια φάση, έχετε ίδια ενδιαφέροντα και ανησυχίες οπότε όλα έρχονται από μόνα τους.

Αρχνητικά στοιχεία

1.Κάθε αρχή και δύσκολη!

Δε λέω, όλα ωραία και καλά στην αρχή της νέας σου ζωής που μένεις μόνος αλλά κάποια στιγμή έρχονται και οι ευθύνες. Έτσι δεν είναι; Λογαριασμοί, κοινόχρηστα, καθημερινή ρουτίνα, άπλυτα πιάτα, ασιδέρωτα ρούχα σε κάνουν να θες να ουρλιάξεις «μαμά πού είσαι;;». Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθεις ότι θες να ξαπλώσεις στο παιδικό σου κρεβάτι και να κουλουριαστείς αγκαλιά με το αρκουδάκι που έχεις από τότε που ήσουν 2 χρονών!

2.Διαφορετική νοοτροπία

Σου λείπουν οι γονείς και οι φίλοι σου πολλές φορές και το γεγονός ότι με τους γείτονες συνήθως ούτε γεια δε λες δε βοηθάει καθόλου. Μεγαλωμένος στην επαρχία έχεις μάθει να λες «καλημέρα» σε όποιον συναντάς και να περιμένεις απάντηση. Τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά σε μία μεγάλη πόλη, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πιο επιφανειακές και οι άνθρωποι δυσκολεύονται να ανοιχτούν.

Με λίγα λόγια η ανεξαρτησία πέρα από όλα τα καλά που φέρνει σε έναν άνθρωπο, μπορεί μερικές φορές να είναι και βάρος. Άλλωστε κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο και όλοι βιώνουμε διαφορετικά ίδιες καταστάσεις. Όμως είναι στο χέρι μας να χρησιμοποιήσουμε και τα αρνητικά προς όφελός μας! Μην ντρέπεσαι που είσαι από επαρχία, να τιμάς την καταγωγή σου, είναι οι αξίες σου και τα ιδανικά σου. See ya!