Τέλος Ιανουαρίου ή μέσα Φεβρουαρίου θα είναι έτοιμες οι δύο μελέτες σκοπιμότητας και βιωσιμότητας για την Ανωτάτη Σχολή Παραστατικών Τεχνών (ΑΣΠΤ)

Τέλος Ιανουαρίου ή μέσα Φεβρουαρίου θα είναι έτοιμες οι δύο μελέτες σκοπιμότητας και βιωσιμότητας για την Ανωτάτη Σχολή Παραστατικών Τεχνών (ΑΣΠΤ). Κατόπιν θα ανακοινωθεί η πρώτη διοικούσα επιτροπή της νέας σχολής. Κινδυνεύω να επικριθώ πως… τρολάρω τη δημοσιογραφική αξιοπιστία, καταγράφοντας χρονικά ορόσημα για ένα θέμα που έχει σχεδόν χρονίσει, αλλά αυτό μου δήλωσαν επίσημα χείλη.

«Θα είναι η πρώτη φορά που ΑΕΙ θα συσταθεί μέσα από μια τέτοια, με τόση λεπτομέρεια, και εντέλει ορθή διαδικασία», συνέχισαν οι ίδιες κυβερνητικές πηγές. Ετσι άλλωστε απαντάται και η γκρίνια για καθυστέρηση στην πρόοδο του εγχειρήματος της ΑΣΠΤ, καθώς το χρόνιο αίτημα για αναβάθμιση της καλλιτεχνικής παιδείας στην Ελλάδα πυροδοτήθηκε από τα τέλη του 2022, μετά τις αντιδράσεις των καλλιτεχνών στο προεδρικό διάταγμα 85/2022 με το οποίο επικαιροποιήθηκε το μισθολόγιο/κλαδολόγιο του Δημοσίου. Είμαστε πλέον στις αρχές του 2024 και θυμίζω ότι στις αρχές του 2023 είχαν συσταθεί τρεις ομάδες εργασίας των υπουργείων Παιδείας και Πολιτισμού, οι οποίες στα μέσα τις περασμένης άνοιξης κατέθεσαν πολυσέλιδο πόρισμα.

Αυτό πέρασε, μετά τις εκλογές του Ιουλίου, στις νέες ηγεσίες των δύο υπουργείων και πλέον χαρακτηρίζεται από τους ιθύνοντες ως «προμελέτη»… Βέβαια, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει δηλώσει ότι η ίδρυση και η λειτουργία του νέου ΑΕΙ σχεδιάζεται με ορίζοντα το 2025, οπότε και χρόνος υπάρχει και δεδηλωμένη πολιτική δέσμευση. Επίσης έχει ξεκαθαριστεί ότι η ΑΣΠΤ θα είναι τετραετούς φοίτησης με τουλάχιστον τρία τμήματα ή κατευθύνσεις (θέατρο, μουσική και χορός), θα λειτουργεί στα πρότυπα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και θα υπάγεται στο υπουργείο Παιδείας. Ωστόσο, εξίσου μείζον ζήτημα είναι ότι, ενόψει της ίδρυσης της ΑΣΠΤ, παρατηρείται πλήρης απάθεια στον καλλιτεχνικό χώρο για τις υπάρχουσες καλλιτεχνικές σχολές και εργαστήρια που υπάγονται στο υπουργείο Πολιτισμού. Το πρόβλημα βέβαια είναι εντονότερο στις δραματικές σχολές, που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια.

Αξιοι ηθοποιοί, για βιοποριστικούς λόγους, διδάσκουν σε αυτές τις σχολές, απευθυνόμενοι σε νέους που μαγεύονται από την τηλεοπτική και θεατρική διασημότητα. Κατά κύριο λόγο οι νέοι αυτοί έχουν μια καλλιτεχνική έφεση, που δύσκολα μπορεί να χαρακτηριστεί υποκριτικό ταλέντο. Ομως οι σχολές για να τους κάνουν δεκτούς «πιάνονται» από το γεγονός ότι όλοι μπορούν να προοδεύσουν με σκληρή δουλειά. Είναι έτσι; Μήπως δημιουργούν στρατιές ανέργων και, τελικά, αδικαίωτων ηθοποιών; Η απάντηση είναι γνωστή, ας μη γελιόμαστε. Τι θα κάνει λοιπόν η πληθώρα ιδιωτικών σχολών μετά την έναρξη της ΑΣΠΤ; Θα λειτουργούν στη σκιά της, δίνοντας πτυχία με μικρό επαγγελματικό αντίκρισμα;

Καθώς το θέμα συζητείται εδώ και χρόνια ευρέως μεταξύ των ηθοποιών (και όχι μόνο), μήπως οι καλλιτέχνες πρέπει να υποστηρίξουν εμπράκτως το αίτημά τους για αναβάθμιση της καλλιτεχνικής παιδείας ξεκινώντας από τα του οίκου τους; Είναι δεδομένο ότι δεν αρκεί η ΑΣΠΤ για να βελτιωθεί το επίπεδο της παρεχόμενης καλλιτεχνικής εκπαίδευσης. Το υπουργείο Πολιτισμού δεν είναι άμοιρο ευθυνών. Οφείλει να ξεκινήσει ένας σοβαρός διάλογος για το θέμα, με πρώτο βήμα τη θέσπιση αυστηρών εξετάσεων εισαγωγής σε όλες τις δραματικές σχολές.