Με ένα καστ βγαλμένο από φεστιβαλικό πάρτι, το Closer βάζει το μυαλό σου να εμπλακεί σε ένα ερωτικό παιχνίδι, το οποίο αφήνει πίσω του «θύματα».

Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το Closer (Εξ’ Επαφής ο Ελληνικός τίτλος), το 2004, οι Σειρήνες για να περάσει κανείς τις πόρτες μιας σκοτεινής αίθουσας ήταν εμφανείς: Η Τζούλια Ρόμπερτς στην κορυφή της αναγνώρισης και της δημοφιλίας της, η Νάταλι Πόρτμαν το Next Big Thing, ενώ ο Κλάιβ Όουεν και ο Τζουντ Λο ήταν δύο τελευταία διαμάντια που παρέδιδε το Ηνωμένο Βασίλειο στον κόσμο. Οι ερωτικές τους περιπέτειες δεν θα άφηναν ασυγκίνητους του σινεφίλ.

Closer, η Σύνοψη

Ο Νταν, ένας έξυπνος, όμορφος αλλά άσημος δημοσιογράφος, συναντά τυχαία την ατίθαση Άλις και ο έρωτας τους φαίνεται να είναι κεραυνοβόλος. Όταν όμως γνωρίζεται με μια ψυχρή γοητευτική φωτογράφο, την Άννα, βρίσκεται ξαφνικά διχασμένος ανάμεσα τους. Ταυτόχρονα, εκείνη πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε αυτόν και τον Λάρι, έναν γιατρό πραγματιστή αλλά και ειλικρινή. Οι σχέσεις που αναπτύσσονται ανάμεσα στα τέσσερα αυτά άτομα, αρχίζουν να περιπλέκονται όλο και περισσότερο με τυχαίες συναντήσεις, αγάπη, πάθος, μοναξιά και «εγκλήματα» καρδιάς…

Closer: Ένα κλασικό ερωτικό δράμα

Πέρασαν ήδη είκοσι χρόνια από την κυκλοφορία του «Closer», αλλά ακόμη μοιάζει επίκαιρο. Και αυτό δεν είναι τυχαίο! Δεν έχει να κάνει μόνο με το υπέροχο καστ (Νάταλι Πόρτμαν, Τζουντ Λο, Τζούλια Ρόμπερτς, Κλάιβ Όουεν) και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Το Closer έχει γίνει κλασικό στην κατηγορία του, αυτή του ερωτικού δράματος, εξαιτίας του ψυχολογικού βάθους των χαρακτήρων του που εξετάζει μαεστρικά, πίσω από τον φακό, ο σκηνοθέτης Μάικ Νίκολς.

Οι τέσσερις πρωταγωνιστές είναι κανονικοί άνθρωποι, κυκλοφορούν ανάμεσά μας, τους έχουμε γνωρίσει κάπου… Όλοι ψάχνουν την αγάπη με τους δικούς τους όρους, όλοι ασυμβίβαστοι -κυρίως λόγω ηλικίας. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι κοινά, άμεσα αναγνωρίσιμα: Ο κίνδυνος να αποκαλυφτεί όλα όσα κρύβουν κάτω από τη μάσκα, ο υποκειμενικός τρόπος που ορίζει ο καθένας την ευτυχία…

Ρομαντισμός εναντίον πρακτικότητας. Πειραματισμός εναντίον αυθεντικότητας. Κλασικά συγκρουσιακά μοτίβα που όταν το πλαίσιο ευνοεί, ανθίζουν και δίνουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα.

Για όσους έχουν ήδη παρακολουθήσει την ταινία, ένα τεστ θα ήταν ενδιαφέρον, μια σύγκριση: Με ποιον χαρακτήρα ταυτιζόταν όταν την είδαν για πρώτη φορά και με ποιον χαρακτήρα ταυτίζονται πλέον. Αυτό θα φανερώσει τη συναισθηματική ωρίμανση, την πρόοδο που έχει κάνει ανάμεσα σε αυτά τα χρόνια. Ή και όχι.

Μπορεί τίποτε από όλα αυτά να μην απαιτεί νόημα. Μπορεί να είναι εντελώς παραπλανητική κάθε εξήγηση. Δείτε το και το συζητάμε…