«Μια για τον μπαμπά», «μία για τη δεύτερη ξαδέλφη της μαμάς», «έλα κι άλλη μία, για την κουνιάδα της προγιαγιάς».

Υπάρχουν κάποια πιάτα που δεν τελειώνουν όσους συγγενείς κι αν έχεις, όσο παλιά κι αν είναι η οικογενειακή σας δυναστεία. Είναι οι μεγαλύτερες μερίδες του κόσμου. Και - είτε το πιστεύεις είτε όχι - προσφέρεονται δωρεάν. Αν, φυσικά, το στομάχι σου αντέχει να τις καταναλώσει ολόκληρες, μέχρι τελευταίου ψίχουλου.

Καλή όρεξη και καλό κουράγιο...

Σούπα Ράμεν, εστιατόριο «Komachi», Σίντνεϊ.

«Μια σουπίτσα μόνο, γιατί έχω και το στομάχι μου». «Έφτασε κύριε και μόλις τη φάτε θα σας κεράσουμε κουπόνια αξίας 100 δολαρίων για να ξαναφάτε σε μας»...

Μοιάζει πολύ καλό για να είναι αληθινό, στο συγκεκριμένο εστιατόριο όμως, η «σούπα» σερβίρεται σε σουπιέρα (!) και περιλαμβάνει 2 λίτρα ζωμό, 900 γρ. περίπου νουντλς, διάφορα λαχανικά και χοιρινό κρέας (!!!).

Με το που κατεβάσεις και «τη δύναμή» σου, κερδίζεις την επιταγή. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη του εστιατορίου, τα τελευταία 13 χρόνια που τρέχει η προσφορά μόνο 32 άτομα το κατάφεραν - και το δοκίμασαν πάνω από 600!

Μπρέκφαστ, «Corner Cafe», Portishead, Μεγάλη Βρετανία.

«Έλα να τσιμπήσουμε κάτι, να ξεκινήσει όμορφα η μέρα»... Για οποιονδήποτε εν αγνοία του παραγγείλει το «Mega Breakfast», ισχύει το «δεν ήξερες, δεν ρώταγες;».

Αυτό, γιατί το συγκεκριμένο «πιο βασικό γεύμα της ημέρας» περιλαμβάνει 6 λουκάνικα, 6 φέτες μπέικον, 6 φέτες μαύρο λουκάνικο (από αίμα), 6 τηγανητά αβγά, 1 ομελέτα (τριών αβγών), 4 μερίδες μανιτάρια, 6 πανκέικ, όνιον ρινγκς, ένα μπολ φασόλια, 1 μπολ ντομάτα κονσέρβα, 1 μπολ πατάτες τηγανητές, 4 φέτες τοστ ψημένες, 2 φέτες του τοστ τηγανισμένες, 2 φέτες του τοστ βουτυρωμένες και ένα μιλκσέικ!

Μίνιμουμ αριθμός θερμίδων: 7.778.

Παγωτό, «All very tasty Cafe», Τενεσί.

«Ρε παλικάρι, θα χρειαστεί να σκαρφαλώσω ένα βουνό για να το κάψω»... Ονομάζεται Mountain Ice Cream και δεν μοιάζει με κανένα άλλο. Το «παγωτό» αποτελείται από 16 μπάλες, 3 κέικ, 3 μπανάνες και μια ποικιλία από τόπινγκ.

Όποιος το καταναλώσει μέσα σε μια ώρα, δεν πληρώνει τίποτε.

Μπουρίτο, εστιατόριο «Jack-N-Grills», Ντένβερ.

«Πεινάω σαν λύκος, που μπορώ να φάω και τη σερβιτ... Ω, Παναγία μου!»...

Το μήκος του είναι περίπου 30 εκ. και στο εσωτερικό του κρύβονται 7 πατάτες, 12 αβγά, ½ κιλό κρέας, κρεμμύδια, τυρί, πιπεριές τσίλι! Όποιος το καταναλώσει όλο δεν πληρώνει τίποτε και η φωτογραφία του τοποθετείται στον Wall of Fame.

Σάντουιτς, εστιατόριο «Corned Beef House», Τορόντο.

«Προτείνω να τσακίσουμε εδώ ένα και να πάρουμε άλλο ένα για το δρόμο»...

Ενώ εμείς το έχουμε συνδέσει με κάτι άθλιες κονσέρβες, οι Αμερικανοί, όπως και όσοι επέζησαν από την Κατοχή συμπατριώτες μας, θεωρούν το κορνμπίφ κορυφαίο έδεσμα. Βέβαια το κανονικό κορνμπίφ (παστό βοδινό) έχει τόση σχέση με αυτό της κονσέρβας, όση η μοσχαρίσια μιας συνηθισμένης ταβέρνας, με τη σπαλομπριζόλα του Base Grill.

Το σάντουιτς που προτείνει το καναδικό εστιατόριο περιέχει 1 κιλό κορνμπίφ, ψωμί και πίκλες. Και εδώ, όποιος το καταναλώσει σε λιγότερη από μια ώρα, δεν πληρώνει σεντ (λέτε να χρεώνουν στη συνέχεια το νερό;).

Μπριζόλα, «Big Texan Steak Ranch», Αμαρίγιο, Τέξας.

«Ασ’ τις πρασινάδες και φάε λίγο κρέας να σε πιάσει»...  

Οι Τεξανοί σε δύο πράγματα υποτάσσονται πάντοτε: σε μία οπλισμένη επαναληπτική καραμπίνα Remington και σε μία τεράστια, ζουμερή και καλοψημένη μπριζόλα.

Έτσι, περίπου 2.000 άτομα που διασχίζουν την διαβόητη Route 66, έχουν σταματήσει στο ανωτέρω steak house για να πάρουν μέρος σε έναν ιδιότυπο διαγωνισμό: όποιος καταφέρει να τελειώσει μια μπριζόλα βάρους δύο κιλών (χωρίς κόκαλο), μια μερίδα γαρίδες κοκτέιλ, σαλάτα, πατάτες φούρνου και ψωμί, παίρνει πίσω τα 72 δολάρια που πλήρωσε.

Μια από αυτές/ούς που τα κατάφεραν είναι και η Molly Schuyler, μια λεπτή και ντελικάτη κυρία, η οποία κατανάλωσε μια τέτοια μπριζόλα σε 4 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα και τρεις συνολικά σε χρόνο 20 λεπτών!

Μπέργκερ, «Mallie's Sports Bar & Grill», Μινεσότα.

«Πάω που λες να το δαγκώσω, μου γλιστράει το μπιφτέκι και πέφτει πάνω στο πόδι μου. Γ@μησε τα... Θα  το ‘χω σε νάρθηκα για πάνω από ‘να μήνα»...

Σύμφωνα με τη νομοθεσία, το μπιφτέκι σε ένα αμερικανικό μπέργκερ πρέπει να ζυγίζει τουλάχιστον 115 γρ. Ο Mallie, όμως, κάτι τέτοιους περιορισμούς τους θεωρεί μίζερους. Έτσι, το δικό του μπιφτέκι ζυγίζει 2,5 κιλά και αν προσθέσετε το αντίστοιχο μπέικον, φέτες τυρί και ψωμί μεγέθους ρόδα ενός Opel Corsa (μαρούλι, ντομάτα και τουρσί, ως υγιεινά, δε μετράνε), τότε έχει δημιουργηθεί το ισοδύναμο των μπέργκερ που ένας νορμάλ Αμερικανός (όχι φανατικός με τη σιλουέτα του) καταναλώνει κατά τη διάρκεια δύο εβδομάδων.

Εννοείται πως όποιος το «τσακίσει» επί τόπου, όχι μόνο του επιστρέφονται τα 40 δολάρια που έδωσε για να το αγοράσει, αλλά κερδίζει και άλλα 100 δολάρια σε μετρητά, προφανώς για να τα καταναλώσει σε σόδες...   

Πίτσα, ιταλικό εστιατόριο «Schiappa's», Ιλινόι.

«Μωρό μου θέλεις να πάρουμε μια πίτσα ως πρώτο;»...

Λένε, πως το σιγουράκι για να πάρεις πίσω τα λεφτά σου, όπου μπορείς να πας μια γυναίκα / κυρία/ κοπέλα για φαγητό είναι ένα ιταλικό εστιατόριο - η ιταλική, είναι η κορυφαία παγκόσμια αποδεκτή κουζίνα. Ποτέ, όμως, δεν πρέπει να της προτείνεις να μοιραστείτε μια πίτσα επί αμερικανικού εδάφους. Παράδειγμα: μια μέση πίστα έχει διάμετρο 35 εκ. και ταΐζει ικανοποιητικά δύο ενήλικες (ίσως και λίγο υπερβολικά, εφόσον έχουν προηγηθεί και άλλα πιάτα).

Στο συγκεκριμένο εστιατόριο, η πίτσα έχει διάμετρο 74 εκ. και η «βασική» της βερσιόν, εκτός από σάλτσα ντομάτα και τυρί,  περιλαμβάνει άλλα 4 διαφορετικά υλικά. Εννοείται πως και σε αυτή την περίπτωση, όποιος ( ένα άτομο) την καταναλώσει σε μισή ώρα, δεν πληρώνει τίποτε...

Ντόνατ, «Voodoo Doughnut», Πόρτλαντ.

«Αχ, τι λες για ντονατσάκια;»... Στη μεγαλύτερη πόλη του Μέιν, τα «ντονατσάκια» έχουν τη διάκριση «Texas», κάτι που σημαίνει ότι βλέπουν όλα τα υπόλοιπα ντόντας του πλανήτη όπως τα monster trucks τα αυτοκινητάκια της Matchbox. 

Το συγκεκριμένο ντόνατ είναι έξι φορές μεγαλύτερο από τα κανονικά και - όπως είθισται σε όλες τις περιπτώσεις όπου υπάρχει κάποιο challenge -  όποιος το καταναλώσει σε λιγότερα από 18 δευτερόλεπτα, δεν πληρώνει τίποτε.

Χοτ-ντογκ, Juicy’s Outlaw Grill, ΗΠΑ.

Ζυγίζει 65 περίπου κιλά (30 ζυγίζει μόνο το λουκάνικο), χρειάζεται περίπου τρεις ώρες ψήσιμο, κοστίζει περίπου 1000 δολάρια και δεν υπάρχει κανένα άλλο χοτ-ντογκ στον κόσμο που να το πλησιάζει, έστω και στο περίπου.

Το κολοσσιαίο παιδί του Brett Enright, ιδρυτή και CΕΟ της Juicy’s Outlaw Grill παρασκευάζεται στην ειδική ψησταριά με την οποία είναι εξοπλισμένο το ειδικό φορτηγό που τριγυρίζει στα πανηγύρια και στους διαγωνισμούς ταχυφαγίας και πολυφαγίας των ΗΠΑ και καταρρίπτει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο.

Εννοείται ότι δεν τρώγεται μόνο από έναν άνθρωπο. Ούτε από δέκα...

ΠΗΓΗ