Προτού έρθει η παρολίγον συντέλεια του κόσμου να μας κλείσει στα σπίτια μας, συνηθίζαμε να γκρινιάζουμε για όλα εκείνα τα πράγματα που γέμιζαν το πρόγραμμά μας και καλούμασταν να φέρουμε εις πέρας καθημερινά. Περιμέναμε με λαχτάρα το ΣΚ να μας απελευθερώσει από την αβάσταχτη ρουτίνα της υπόλοιπης εβδομάδας, άλλο που τελικά έκρυβε κι αυτό τις υποχρεώσεις και τα «πρέπει» του (π.χ. πόσες φορές είπες ναι σε έξοδο, ενώ στην πραγματικότητα ήθελες απλά να αράξεις σπίτι…).

Αυτό λοιπόν, και όχι η άγνοιά μας για τη σοβαρότητα της κατάστασης που ίσως πολλοί θα πουν, είναι που μας οδήγησε να ευχαριστηθούμε με την καρδιά μας τη νέα αυτή φάση που περάσαμε το τελευταίο δίμηνο (αλλιώς, την καραντίνα) και που λίγο – τουλάχιστον εμάς τους introverts – μας έχει κάνει να στραβώσουμε με το τέλος της. Φέρτε lockdowns να έχουμε!

Ειλικρινά αναρωτιέμαι, πότε άραγε θα μας δοθεί ξανά τέτοια ευκαιρία να ζήσουμε έτσι, χωρίς πολλές έγνοιες, αλλά με τις ελευθερίες που στερηθήκαμε τόσα χρόνια; 

Μέχρι τότε, ευγνωμονούμε την καραντίνα για τις απαιτήσεις που δεν είχε από εμάς και τη δυνατότητα που μας χάρισε να βγάλουμε επιτέλους στην επιφάνεια τον πραγματικό μας εαυτό κάνοντας τα παρακάτω:

#1 To λούσιμο δεν ήταν στις προτεραιότητες μας

Γενικότερα, το ζήσαμε λίγο σαν πρωτόγονοι στην καραντίνα, από άποψη εμφάνισης τουλάχιστον. Με την περιποίηση να μην υπήρχε καν στα άμεσα σχέδιά μας, το λούσιμο των μαλλιών πέρασε σε δεύτερη μοίρα aka όποτε το θυμόμασταν. Αφήναμε τις μέρες να περνούν, το σαμπουάν να μη λιγοστεύει στο ελάχιστο και τη λιπαρότητα στα μαλλιά μας να φτάνει άνετα για μια τηγανιά πατάτες. Όποιος το παίξει αηδιασμένος, είναι κι εκείνος που βολεύτηκε περισσότερο με αυτή την τακτική. 

#2 Δεν ασχοληθήκαμε με τρίχες

Όπως είπα και πριν η εικόνα μας εν μέσω καραντίνας δε θύμιζε σε τίποτα αυτή του σύγχρονου περιποιημένου ανθρώπου. Αντιθέτως, πλησίασε επικίνδυνα το είδος με το οποίο μοιραζόμαστε το 99% του DNA. Θα το πω ξεκάθαρα. Γίναμε χιμπατζήδες! Άντρες και γυναίκες αφήσαμε στην άκρη ξυραφάκια και μηχανές, ξεχάσαμε κεριά και laser με την τρίχα να ξεμυτάει μετά από καιρό και να κάνει πάρτι σ’ όλο μας το σώμα. Αν δεν είναι αυτό self love, τότε τι;#3 Οι πιτζάμες έγιναν δεύτερο δέρμα

Ποτέ δεν κατάλαβα τον κανόνα του να φοράμε πιτζάμες μόνο στο σπίτι και πουθενά έξω (και συχνά πήγαινα κόντρα σ’ αυτό). Τον τελευταίο καιρό καταφέραμε να βγάλουμε το άχτι μας για όλες εκείνες τις ημέρες που έπρεπε να ταλαιπωρούμαστε με το ερώτημα «τι να βάλω πάλι σήμερα;» και γίναμε ένα με το άνετο outfit μας 24/7. Χωρίς τύψεις κι ενοχές για τη μίζερη εικόνα μας και το γεμάτο λεκέδες μπλουζάκι από τα σνακς και τα φαγητά που παράλληλα καταβροχθίζαμε.

#4 Αψηφήσαμε το χρόνο

Στηρίξαμε πολύ θεωρία Αϊνστάιν περί σχετικότητας, όχι μόνο στα λόγια αλλά κυρίως στην πράξη. Ο χρόνος όντως υπήρξε κάτι πολύ σχετικό για όλο αυτό το διάστημα της καραντίνας, με τις ώρες να μην μας απασχολούν ιδιαίτερα στο καθημερινό πρόγραμμα ύπνου και φαγητού και τις μέρες να μην υφίστανται καν. Το μόνο που ξέραμε ήταν ότι πέφταμε για ύπνο με το πρώτο φως του ήλιου και ξυπνάγαμε όταν πια η υπομονή της μάνας μας έφτανε στα όριά της.

#5 Διεκδικήσαμε το δικαίωμά μας στην τεμπελιά 

Έρχεται η στιγμή που ο καταπιεσμένος θα κάνει την επανάστασή του. Εμείς λοιπόν αρπάξαμε την ευκαιρία για αλόγιστη ραστώνη μέσα στο χάος του κορωνοϊού και της καραντίνας, βγάζοντας τις μέρες μας με απόλυτη ακινησία, μπόλικο Netflix και ακόμη περισσότερο φαΐ. Όχι, δε θυμίζαμε το «πριν» σε διαφημιστικά σποτ για αδυνατιστικά προϊόντα.

#6 Ρίξαμε σωστό πιστόλι στο διάβασμα 

Κάποιοι την αποκάλεσαν ως την καλύτερη ευκαιρία να ασχοληθούμε με τα μαθήματα που χρωστάμε. Εγκληματικό σκεπτικό. Μας ζήταγαν δηλαδή να χαραμίσουμε όλες τις παραπάνω απολαύσεις που δε θα έχουμε ξανά την ευκαιρία, για χατίρι μερικών ψωρομαθημάτων που δε λένε να περαστούν και θα μας στείλουν πάλι για Σεπτέμβρη. Φυσικά και αρνηθήκαμε κατηγορηματικά, μα πάνω απ’ όλα περήφανα.

#7 Τιμήσαμε τo social distancing κανονικά και με το νόμο

Ας μην κρυβόμαστε, το καταχαρήκαμε όλοι αυτό το διάλειμμα από την κοινωνική ζωή, την άβολη στιγμή που έπρεπε να ακυρώσουμε κανόνισμα για πολλοστή φορά επειδή βαριόμασταν να βγούμε, τις ατυχείς συναντήσεις, τον κάθε πικραμένο στα ΜΜΜ. Απαλλαχτήκαμε από μια υποχρέωση που μας βασανίζει από μικρά παιδιά και δε θα πούμε ευχαριστώ; Thanks καραντίνα, σου χρωστάω την ψυχική μου υγεία!

Υ.Γ. Και κάτι τελευταίο (και άκρως γυναικείο). Η χαρά που πρόσφερε η απελευθέρωση από τα σουτιέν, δε συγκρίνεται με τίποτα! #freethenipple