Ήταν ένα απ' τα πρόσωπα των ημερών, ο κύριος Πέτρος Δαμιανός. Ως δάσκαλος του Νίκου Ρωμανού υποστήριξε τον αγώνα του και δήλωσε, αισιόδοξος, ότι αν τον πηγαινοέφερνε ο ίδιος στα μαθήματα δεν θα προσπαθούσε να αποδράσει. (Ο Ρωμανός είχε πει "Η διεκδίκηση που κάνω δεν αφορά την στέρησή μου στο δικαίωμα της εκπαίδευσης, ούτως ή άλλως θεωρώ ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι περιστολής του ανθρώπινου πνεύματος και δημιουργίας ανθρώπων πειθήνιων" όμως, ίσως ο Π. Δαμιανός μπορεί να του αλλάξει άποψη.)

Πριν ενάμιση μήνα δεν τον ήξερα καθόλου. Ο κύριος Δαμιανός ήταν ομιλητής στο πρώτο TEDx του Πανεπιστημίου της Πάτρας, στο οποίο έπαιξα το ρόλο του παρουσιαστή. Σε μια ταβέρνα την προηγούμενη μέρα της εκδήλωσης τον γνώρισα, και αυτά που μου είπε (για την εκπαίδευση στις φυλακές) με εντυπωσίασαν. 

Σεμνός, αποφασισμένος, εργατικός, μακριά από δογματισμούς, πρόθυμος να κάνει αυτοκριτική, χωρίς παρωπίδες, βαθιά ανθρωπιστής, ένας αθέατος ήρωας. Το βράδυ φεύγοντας σκεφτόμουν: "Να ένας πραγματικός Αριστερός, όπως θα έπρεπε να είναι όλοι. Aριστερός με την παλιά, ανθρωπιστική, πρακτική έννοια."

Την επόμενη μέρα, έγινε η ομιλία του, και μας ενέπνευσε και μας συγκίνησε όλους εκεί μέσα.

Μόλις ανέβηκε online.