Πολλοί από τους ασθενείς ψυχοθεραπείας μου αναφέρουν μια ποικιλία συναισθηματικών προβλημάτων, τα οποία πιστεύουν ότι προκαλούνται από την έκθεσή τους σε αναφορές των μέσων ενημέρωσης για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Έχουν αναφερθεί αυξημένες κρίσεις άγχους, κατάθλιψης, θυμού, θλίψης και εμμονικής σκέψης. Ένα αίσθημα ανικανότητας και προσωπικού φόβου κατά την παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών για βάρβαρες φρικαλεότητες είναι συνηθισμένο.

Προφανείς προτάσεις προς τους ασθενείς για να σιωπήσουν τέτοιες ανησυχητικές αντιδράσεις στις αναφορές των μέσων περιλαμβάνουν: 1) μείωση ή εξάλειψη της έκθεσης σε όλες τις πολεμικές παρουσιάσεις των μέσων ενημέρωσης, 2) ανοιχτή κοινή χρήση των συναισθημάτων απόγνωσης με φίλους και συγγενείς, 3) αναγνώριση ότι τέτοια συναισθήματα είναι φυσιολογικά ανθρώπινα συναισθήματα. 4) συμμετοχή σε πολιτικές διαμαρτυρίες και 5) ενεργοποίηση με φιλανθρωπικές ομάδες που συγκεντρώνουν κεφάλαια και παρέχουν άλλα απαραίτητα αγαθά για τους μαχητές και τις οικογένειές τους. Αυτή η τελευταία σύσταση φαίνεται να είναι η πιο προσιτή σε πολλούς ασθενείς.

Το ενισχύω κάνοντας τις ακόλουθες προτάσεις:

1. Επιλέξτε ένα φιλανθρωπικό ή ακτιβιστικό κίνημα που είναι πιο συνεπές με τις ατομικές σας αξίες. Αντισταθείτε να επηρεαστείτε από τις ιδέες των άλλων και αφήστε τη δική σας φωνή να ακουστεί.

2. Προσπαθήστε να λάβετε σαφήνεια από τον/τους παραλήπτες/ες της συνεισφοράς σας ως προς τον τρόπο με τον οποίο ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί το δώρο σας. Για παράδειγμα, τα χρήματα που συνεισφέρετε θα χρησιμοποιηθούν για την αγορά ρούχων, τροφίμων, φαρμάκων κ.λπ.

3. Εξασκηθείτε χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις σας στην απεικόνιση για να φανταστείτε πώς ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί η συνεισφορά σας. Με άλλα λόγια, φανταστείτε έναν στρατιώτη να τρώει ένα ειδικό γεύμα που παρείχατε μαζί με το δώρο σας ή φανταστείτε μια οικογένεια να μπορεί να στείλει σε ένα μέλος της οικογένειάς της σε μάχη ένα πακέτο περιποίησης με ρούχα που παρείχατε εσείς. Ή φανταστείτε έναν άμαχο θύμα επίθεσης να νοσηλεύεται σε μια ειδική ιατρική μονάδα, με την υποστήριξη της συνεισφοράς σας.

4. Το σημαντικό είναι ότι βλέπετε πραγματικά τη συνεισφορά σας να χρησιμοποιείται. Το να το σκέφτεσαι είναι καλό αλλά δεν αρκεί! Πρέπει πραγματικά να οραματιστείτε με σαφήνεια πώς βιώνεται και εκτιμάται η συνεισφορά σας στην πραγματική ζωή. Να είστε δημιουργικοί στην προσπάθειά σας να οραματιστείτε.

5. Επαναλάβετε αυτήν την πρακτική οπτικοποίησης τουλάχιστον αρκετές φορές την ημέρα, για ένα ή δύο λεπτά κάθε φορά. Αρκετοί ασθενείς έχουν αναφέρει ότι τα αισθήματα της αδυναμίας τους, καθώς και τα συναισθήματα της λύπης και του θυμού, έχουν μειωθεί σημαντικά με την τακτική χρήση αυτής της άσκησης οπτικοποίησης.